wykolejony

wykolejony: wykolejony {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, wykolejonyjeni {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'taki, który stoczył się moralnie, zmarnował swoje możliwości życiowe': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ojciec dziecka jest człowiekiem wykolejonym. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niepoprawny, zniekształcony': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wykolejona konstrukcja składniowa. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

wykolejony — wykolejonyjeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wykoleić (p.) wykolejony w użyciu przym. 1. «taki, który upadł moralnie, wypadł z normalnego, zwykłego trybu życia, zmarnował swoje możliwości życiowe» Człowiek wykolejony. 2. «niepoprawny,… … Słownik języka polskiego
wykoleić — dk VIa, wykoleićeję, wykoleićisz, wykoleićej, wykoleićił, wykoleićejony rzad. wykolejać ndk I, wykoleićam, wykoleićasz, wykoleićają, wykoleićaj, wykoleićał, wykoleićany «spowodować, sprawić zjechanie pociągu, tramwaju, wagonu z toru, wyskoczenie… … Słownik języka polskiego
wykolejeniec — m II, DB. wykolejeniecjeńca, W. wykolejeniecjeńcze (wykolejeniecjeńcu); lm M. wykolejeniecjeńcy, DB. wykolejeniecjeńców pot. «człowiek wykolejony; rozbitek życiowy» Środowisko, świat wykolejeńców. Wieść życie wykolejeńca … Słownik języka polskiego
stracony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, straconyceni {{/stl 8}}{{stl 7}} przegrany, zmarnowany, wykolejony, zgubiony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stracony chłopak. Stracony wysiłek, trud. Stracona kobieta.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}bronić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias